Op zaterdag 24 november 1991 wordt de 53-jarige Betondorper A. van Veen onder toeziend oog van tientallen passagiers in lijn 9 door twee personen doodgestoken. Ook zijn 52-jarige echtgenote wordt geslagen en in haar rug gestoken. Volgens het GVB is tegen dit zinloze geweld niets te beginnen. Verdachten zijn twee negroïde personen, aldus de politie, tussen 25 en 30 jaar oud, de een brildragend en de ander met een pet, die met veel kabaal de tram ingestapt zouden zijn, waarop de trambestuurder de passagiers waarschuwde voor zakkenrollers. Toen Van Veen de waarschuwing tegen zijn vrouw herhaalde, zouden – aldus het verslag in de Telegraaf – de daders op hem afgekomen zijn om verhaal te halen. Hierbij onstond een worsteling waarbij Van Veen dodelijk in zijn borst getroffen werd. De beide daders verlaten daarop de tram. Alhoewel de politie een intensieve speurtocht opzet, worden ze niet gevonden.
Het is een sombere tijd in Amsterdam. De multiculturele samenleving heeft vooralsnog niet het resultaat opgeleverd dat er van verwacht werd, en het is de tijd van de opkomst van politieke partijen als de Centrumpartij en de Centrumdemocraten. Het Parool gaat poolshoogte nemen in Betondorp en de stemming is daar bepaald bedrukt. De sentimenten zijn duidelijk anti-buitenlander in de diverse klachten die de krant in de buurt ophaalt. Met name een oud-CPN-er lucht zijn hart bij de verslaggever.
Voor een bewoner, die al zeventien jaar in het rooie dorp woont, is Betondorp allang Betondorp niet meer. “De Centrumdemocraten zijn hier sinds de laatste verkiezingen de tweede partij. Vindt u ’t gek? Steeds meer buitenlanders, steeds meer criminaliteit. Die gozers in de tram waren volgens de politie ook negroïde types. Ik weet zeker dat de Centrumdemocraten straks nummer één is, net als in Antwerpen.
Zijn vrouw valt hem bij. “Je ziet hier nooit een agent. Nooit. Het loopt helemaal uit de klauwen. Iedereen loopt tegenwoordig maar met een mes op zak. Ik durf op zaterdagmiddag de tram niet meer in. De overbuurvrouw ook niet. Sinds ze op lijn 9 twee keer is beroofd, gaat ze elke dag met de taxi naar het verpleeghuis.”
Haar man vertrekt liever vandaag dan morgen uit Amsterdam. “Ik ben hier geboren en getogen, maar als ik naar Monnickendam kon verhuizen, deed ik het. Direct. Alles verpaupert toch? Ik heb m’n leven lang CPN gestemd, maar straks kies ik uit protest voor Janmaat. Zodat de hoge heren misschien eens wakker worden en zich iets gaan aantrekken van de werkelijke problemen. Want er is hier zo langzamerhand wel een oorlog aan de gang.”
Volgens welzijnswerker Jan van de Vegt van het wijkcentrum valt het juist reuze mee in Betondorp. Er bestaat wel degelijk gajes in de buurt, maar dat zijn juist de mensen die met een grote smoel altijd naar buitenlanders wijzen.
Inmiddels weet de politie maandag 2 december in de Amsterdamse binnenstad een 37-jarige man te arresteren die verdacht wordt betrokken te zijn geweest bij de steekpartij. Er is een beloning van fl. 25.000 uitgeloofd voor tips die naar de dader leiden, en achttien getuigen hebben zich gemeld. De aangehouden man ontkent echter iedere betrokkenheid en wordt uiteindelijk door de politie vrijgelaten. Volgens een ingezonden brief in Het Parool zou Van Veen overigens een hartaanval gehad hebben en was er dus in het geheel geen sprake van moord.
En zo eindigt het verhaal van de trammoord. Wel stelt minister Maij-Weggen in de eerste helft van 1992 een bedrag van 150 miljoen gulden ter beschikking voor projecten tegen agressie in het openbaar vervoer. De veiligheid van het personeel en de passagiers van het openbaar vervoer is al geruime tijd onderwerp van discussie en het geweld, ook tegen het controlerend personeel, loopt de spuigaten uit.