Tijdens de Raadsverkiezingen van maart 1990 stemt meer dan 13% van de bewoners van Betondorp op de Centrumdemocraten. De PvdA loopt daarentegen een groot verlies op. In een uitgebreid artikel in het Parool wordt op deze ontwikkeling ingegaan.
Allereerst komt Heiman Noot aan het woord. Hij is voorzitter van het Wijkopbouworgaan Watergraafsmeer en hij begrijpt niets van deze uitslag. De huren zijn laag in Betondorp en daarom worden er wel eens mensen geplaatst die niet zo goed mee kunnen komen. Maar het percentage buitenlanders in de buurt is met zeven procent in verhouding laag. Wat is toch de oorzaak van deze uitslag, opvolgend op de eerdere Tweede-Kamerverkiezingen waarbij 6,4 % van de stemmers in het dorp op Centrumpartij en Centrumdemocraten stemden? Blijkbaar had de door de deelraad gemaakte voorlichtingsfolder, die wees op de kwalijke kanten van racisme, weinig indruk op de bevolking gemaakt. “We hebben de mensen erop gewezen dat je wel gefrustreerd kunt zijn, maar dat een stem op extreem-rechts niets oplost,” aldus de welzijnswerker, die zich verbaast over het hardnekkige gedrag van de Betondorper.
Jan van der Vegt is op dat moment de vice-voorzitter van de Werkgroep Betondorp. Hij kent het dorp beter dan de welzijnsvoorzitter, want hij woont er al zestig jaar. Het dorp is al tijden aan het vergrijzen, zegt van der Vegt. De problemen in Betondorp zijn aanmerkelijk kleiner dan in wijken als de Indische Buurt en de Bijlmermeer, maar omdat Betondorp zo’n gesloten gemeenschap is lijken ze voor de bewoners duizendmaal groter. De sociale controle is zo drukkend dat afwijkend gedrag hier veel minder getolereerd wordt dan elders. De paar heroïneprostituees roepen het schrikbeeld op van een De Ruyterkade; enkele gekraakte panden het schrikbeeld van de krakersrellen in de Staatsliedenbuurt. Bij zich vestigende Surinamers krijgt men de Zeedijk voor ogen. In Betondorp weet iedereen alles van elkaar en dat wil men graag zo houden.
Ook Coos Brouwer, die door het Parool in café ’t Praathuis in de Brinkstraat geïnterviewd wordt en lid is van de plaatselijke werkgroep tegen discriminatie en racisme, heeft zo zijn ideeën over de achtergrond van het verontrustend stemgedrag van de Betondorper. Volgens hem heeft de deelraad Watergraafsmeer het contact verloren met Betondorp. De toon tegen de buitenlanders zou zijn gezet door de ouderenbond ANBO, die in 1985 handtekeningen had verzameld tegen de vestiging van een Portugees Socialistische Vereniging in een pand in Betondorp. Volgens de petitie zouden de Portugezen, aldus Brouwer, de Nederlandse vrouwen lastigvallen. Volgens Brouwer hebben dan ook vooral ouderen in Betondorp op de Centrumdemocraten gestemd. Overigens is het dorp nooit zo eensgezind socialistisch geweest, meldt de 66-jarige Brouwer. “Het is een taboe, maar er woonden destijds ook veel NSB’ers in het dorp. Op dagen als deze schaam ik me weer dat ik in Betondorp woon. Het is een blamage.”
Schokkend vinden diverse media ook dat het Tuindorp in 1990 juist een maar liefst twintig jaar durende renovatie heeft afgerond en er weer spic en span bij ligt. Er is dus geen absoluut geen sprake van verkrotting en verloedering. Hieronder een foto van burgemeester Ed van Thijn die de in mei 1990 de feestelijkheden opent ter afronding van de renovatie.
